ABORTDA GUNOH BORMI?
Onaning hayotiga tahdid solmayotgan homilani sun’iy oldirish hamma davrlarda qotillikka tenglashtirilgan. Shu bois ham moziyda bu ishni amalga oshirgan ayollar shafqatsiz o‘limga hukm qilinganlar. 1524 yil Angliya, 1533 yil Olmoniya, 1562 yil Farangiston, 1660 yillarda Rossiya kabi qator mamlakatlarda homilasini sun’iy tushirgan ayollarni qatl eta boshlashdi. Islom, nasroniylik, buddizm va boshqa deyarli barcha dinlar abortni homila qatli sifatida qoralaydi. Gippokrat qasamyodida ham: «Men homilador ayolga homilasini tushiruvchi yoki unga salbiy ta’sir etuvchi har qanday ishni aslo qilmayman», degan satrlar bor.
Afsuski, bugungi kunda homilani sun’iy oldirish shu qadar ommalashib ketdiki, hatto endigina rasida bo‘sag‘asidan hatlab o‘tgan qizlar ham unga ro‘baro‘ kelishayotir. Hissiyotlar jilovini qo‘ldan boy berib qo‘yib, ilk homilasiniyoq abort qildirganlarning ko‘pchiligi keyinchalik «tirnoqqa zor» bo‘lib o‘tganini bilamiz.
Quyida bu xususdagi dil nomalariga o‘rin berdik:
«Otam hayotdan barvaqt ketdilar. Oilada onam, men – to‘ng‘ich qiz va uch singlim yashar edik. Turmush qiyinchiliklari bois 8-sinfni tugallagach, o‘qishni yig‘ishtirdim. Onam pishirgan somsalarni bozorda sotardim. Bozorchi ayollarning barchasi kabi «mirshab»larning kelib qolishidan hayiqardim. Chunki ular men kabi hech kimi yo‘q, ruxsatsiz savdo qiladiganlarga nisbatan o‘ta qattiqqo‘llik qilishardi. Bir necha bor ularning qabulida suhbatda bo‘lgach, ulardan do‘st orttirishni ma’qul topdim. Xullas, Botir ismli xushro‘y yigit meni o‘z himoyasiga oldi. Bozorda emin-erkin tirikchilik qila boshladim. Ammo uning amri doirasidan chiqa olmay, 15 yoshimdayoq bokiraligimdan mosuvo bo‘ldim. Dastlab qilgan ishimdan qo‘rqib yursam-da, keyinchalik uning meni yo‘qlashini kutadigan bo‘lib qoldim. Goh u uy, goh bu uyda ko‘ngilxushlik qilish davom etardi.
Oradan bir necha oy o‘tdi. Botir qayergadir xizmat safariga ketdi. Negadir to‘rt oy o‘tsa-da, u bilan uchrashishga imkon topolmas edim. U o‘zini olib qochardi. Mening esa ko‘nglim behuzur bo‘lar, uch oydan beri hayz ko‘rmasdim. Shunda ham homiladorligimga shubha qilardim. Ammo atrofdagilar menga g‘alatiroq qaray boshlashdi. Oxiri uning iziga tushdim. Ishxonasidagilar u ishini boshqa joyga o‘tkazganini aytishdi. Uyini topib bordim. Bozordagi maslahatgo‘y opa o‘rgatganidek, shallaqilik qilib, unga balog‘atga yetmaganni zo‘rlaganligini aytib, prokurorga bormoqchiligimni bildirdim. U birpasda ko‘z yoshi qilib, yalina boshladi. Voyaga yetmaganga uylanishga qonunda yo‘l yo‘qligini, hozircha bola oldirib turilsa, yoshim yetgan zahoti oilasidan ajrashib, menga uylanishini va’da berdi. Xullas, 16 yoshimdayoq birinchi homilani oldirib tashlashga majbur bo‘ldim, 18 ga to‘lgunimga qadar bu hol yana bir bor takrorlandi.
Har gal yuragimning bir cheti uzilib tushganday bo‘lar, ammo «hech bo‘lmaganda bepusht emasligimni bilib oldim-ku», deb taskin topardim.
Yillar o‘tgach, boshqa bir kishiga turmushga chiqdim. Ammo necha yillardan buyon farzandli bo‘lolmayapmiz. Erimning oldingi oilasidan to‘rt farzandi bor.
Mutaxassislar kamchilikni mendan topishmoqda. Goho Yaratganning qahriga uchradimmikan, deya qo‘rqib ketaman. Chunki mendagi dardlar aynan o‘sha abortlarning oqibati ekanligi ma’lum».
Odatda, abort bilan bog‘liq asoratlar uni amalga oshirish jarayonida yoxud undan keyingi davrlarda (erta va kech) ro‘y berishi kuzatiladi. Quyida hamkasb shifokorlar - akusher-ginekologlar tajribasida uchragan voqealar tafsilotidan voqif bo‘lasiz: